My, kolektyw Lamella, wytwarzający środowisko dla queerowych artystów, aktywistów i twórców w Krakowie, zapraszamy was do spotkania z -owymi. Żyjemy i jesteśmy w -owych w każdym języku, łapiemy się w -owe (queerowe, genderowe, offowe, bezpłciowe) albo trafiamy na -ość (żydowskość, polskość, inność), w języku angielskim znajdujemy się w stanie -ness (butchness, otherness, jewishness). Swoją drogą -ness po hebrajsku to właśnie „cud”. Vala Tanz i Justyna Stasiowska, założyciele Lamelli – nowego środowiska dla sztuki queerowej zapraszają na intymne spotkanie w ramach Festivaltu – nowej żydowskiej sztuki i pomysłów. Chcemy wysłowić cuda, inność, zmówić się cielesną przyjemnością. Podzielimy się z wami miejscem, chlebem, czasem, umysłem i ciałem.
Vala zajmuje się sztuką performensu, poetycką choreografią i jest miłośniczką jedzenia. Justyna jest teoretyczką, tłumaczką i artystką dźwięku.
www.lamella.ayz.pl
Jak definiujemy przestrzeń i jakie są opowieści, o których mówią nam przestrzenie?
Aktorka Patrycja Dołowy i muzyk Alex Stolze stworzą wspólnie wieczór muzyki i teatru, wywołując przestrzeń do słuchania nieopowiedzianych opowieści i niesłyszalnych głosów. Stolze zagra przejmujący, awangardowy występ skrzypcowy który będzie oprawą dla dynamicznej, interaktywnej gry „Pamięć” skonstruowanej przez Dołowy, zainspirowanej pamięcią z 1926 roku z Polski Wschodniej i niedawnym odkryciem artystki dokonanym w Ameryce.
Patrycja to polska artystka, dziennikarka i działaczka społeczna. Niemiecki kompozytor Alex łączy nasiąknięty tradycją dźwięk skrzypiec, ze współczesną amorficzną muzyką elektroniczną.
››We Keep Coming Back‹‹ – spektakl teatralny opowiadający prawdziwą historię podróży do Polski, którą Żyd kanadyjski Michael Rubenfeld odbył ze swoją mamą, Mary Berchard w towarzystwie badaczki relacji polsko-żydowskich, autorki książki ››Powrotu Żyda‹‹, Katki Reszke.
Żydzi na szczęście! to działania performatywne Michaela Rubenfelda i Jasona Francisco, którzy stawiają koncepcję „żydka z pieniążkiem” na głowie. Te relikty przedwojennej Polski to małe figurki lub malowane obrazy Żydów z monetą. Wciąż kochane, chętnieo kupowane i sprzedawane przez Polaków jako talizmany. Czy Żydzi naprawdę przynoszą szczęście? Spróbujemy się dowiedzieć. Przez cztery dni artyciści – wcielając się w Żydów na szczęście – ucieszą ulice Kazimierza, aby zaoferować maksimum szczęścia wszystkim napotkanym. Szczęście będzie oferowane wszystkim chętym. Po co ograniczać się do artefaktów, skoro można spotkać prawdziwych Żydów na szczęście! Nie przegap okazji, aby otrzymać tylw szczęścia, ile potrzebujesz. Michael jest kanadyjskim twórcą teatralnym, a Jason amerykańskim pisarzem i fotografem. Kostiumy i scenografię projektuje polska artystka Aga Pinkosz.
Trzej amerykańscy artyści i ich opowieści o wynikach artystycznych poszukiwań w naznaczonych emocjami czasie i przestrzeni.. Jason Francisco bada złożoności i sprzeczności dawnego nazistowskiego obozu w Płaszowie, Menachem Kaiser rozmyśla o miejscu, w którym spotykają się: historia rodzinna, Halacha (prawo żydowskie) i materialne oraz duchowe dziedzictwo Żydów, Erica Lehrer omawia warstwy znaczeń wokół popularnych „żydków na szczęście” i innych figurek ludowych w Polsce.
We czwartek po południu weź udział w artystycznej interwencji. Symbolicznie odzyskamy – na razie choćby tylko na tę chwilę – pewną historyczną przestrzeń żydowską i zastanowimy się nad jej obecnym wykorzystaniem. Jeśli przyjdziesz – poznasz piękną historię tego, mimo zgoła niepięknej teraźniejszości, ciągle pięknego miejsca. Jeśli przyjdziesz – już tylko poprzez samą swoją obecność staniesz się uczestnikiem nieozownego dyskursu o odpowiedzialności za nasze lokalne dziedzictwo. Wszystkie szczegóły wyjaśnimy na miejscu.
Wieczór przeplatany występami, tańcem, ciekawą rozmową i Festivaltowe niespodzianki w naszym programie na finałowy wieczór Festivaltu. Impreza rozpocznie się po spektaklu ››We Keep Coming Back‹‹ i potrwa tak długo, jak pozwolą na sąsiedzi. Kto będzie? By wiedzieć – trzeba przyjść.
Około czterech km od Rynku znajduje były niemiecki ośrodek pracy przymusowej, obóz tranzytowy i zagłady w czasie II wojny. Przez Płaszów 1942-1945, przeszło około 150 tys. osób. Głównie byli to polscy Żydzi. Zginęło tu 10 tys. ludzi – z powodu chorób, z głodu i wyczerpania, wskutek sadystycznego bicia i w egzekucjach. We współczesnym Krakowie Płaszów pozostaje przestrzenią głęboko ambiwalentną. W przeciwieństwie takich miejsc w Polsce, nie podlega żadnemu muzeum czy instytucji. Jest oficjalnie uznanym miejscem ludobójstwa, ale służy głównie jako miejsce wypoczynku i rekreacji, opalania sie, piknikowania i picia. Wystawa Jasona Francisco, opowiada o Płaszowie takim, jakim jest dziś. W 150 fotografiach Francisco patrzy w geologię fizyczną i ludzką Płaszowa, oferując kompleksowy obraz pamięci i zapomnienia, i o ich współistnieniu we współczesnym Krakowie.
Trzy artystki: Polka, Angielka, Amerykanka – opowiedzą pewne historie i podzielą się swymi refleksjami dotyczącymi „roli kobiety”: Zuza Ziółkowska-Hercberg przedstawi biografie Żydówek walczących w Brygadach Międzynarodowych w Hiszpanii (1936-39), oparte na biografiach zrekonstruowanych na podstawie dokumentów archiwalnych oraz wywiadów z rodzinami i przyjaciółmi; Jacqueline Nicholls przywoła bezimienne kobiety w Talmudzie, by pokazać zagrożenia dla współczesnej tożsamości żydowskiej kobiety; Maia Ipp rysuje kwestie pamięci, pragnienia i głosu Holokaustu. Każda prezentacja to także jedno danie kolacji oraz dyskusji pomiędzy.
Zuza jest malarką, autorką instalacji artystycznych i działań performatywnych; Jacqueline jest londyńską artystką wizualną, a Maia pisarką i edukatorką.